در دستور زبان عرفان، فعل اینگونه صرف می شود :
من نیستم ، تو نیستی ، او هست . . .
.
.
.
تا خدای بنده نواز است به خلقش چه نیاز ؟
میکشم ناز یکی ، تا به همه ناز کنم . . .
.
.
.
امروز از دیروز به مرگ نزدیک تریم به خدا چه طور؟
.
.
.
یــا رب ، ز تو الطــــاف فراوان دیـدم / نعمت ز تــو بیش‌تر ز باران دیدم
تا دیده‌ای از من، همه عصیان دیدی / تا دیده‌ام از تو، همه احسان دیدم . . .
بقیه در ادامه مطالب....
الهی ، تو چه بی انتها میبخشی و ما چه حسابگرانه تسبیح میگوئیم . . .
.
.
.
عقل، جاده ی پر پیچ و خمی است که “تا” خدا می رسد
و عشق، جاده ی مستقیمی که “به” خدا می رساند . . .
.
.
.
اگر پیام خدا را خوب دریافت نکردید، به “فرستنده ها” دست نزنید
“گیرنده ها” را تنظیم کنید . . .
.
.
.
الهی من اسیر جهان بودم / عقوبت کن چو نافرمان بودم
خداوندا بسوزانم بسوزان / اگر فرمانبر شیطان بودم . . .
.
.
هیچکس جز آنکه دل به خدا سپرده است ، رسم دوست داشتن نمیداند . . .
.
.
.
خداوندا
دستانم خالی اند و دلم غرق آرزوهای بزرگ
یابه قدرت بی کرانت دستانم را توانا کن
یا دلم را از آرزوهای دست نیافتنی خالی کن . . .
بقیه در ادامه مطالب....
آدرس جدید