مهدویت (4)

مهدی جان!
گفته اند: جاى گنج در ويرانه هاست، راست گفتند چون وجودت در دل ويران ماست!


بر مشامم می رسد هر لحظه بوی انتظار / بر دلم ترسم بماند آرزوی وصل یار
تشنه دیدار یارم ای اجل مهلت بده / تا ببینم با دو چشمم چهره زیبای یار


هجوم بارانی پیامک ها که قاصدک تبریک تولدت بودند فرو خفت... اما باز هم نیامدی!!
گمان مبر که از پای می نشینیم ، نه هرکز! سر سخت تر از آنیم، مشتاق تر، باز هم سر کوچه انتظار می مانیم تا بیایی...


یک عمر تو زخم های ما را بستی / هر روز کشیدی به سر ما دستی
شعبان که به نمیه می رسد مهدی جان / ما تازه بیادمان می آید هستی


مهدیا !
ز همه دست کشیدم که تو باشی همه ام / با تو بودن، ز همه دست کشیدن دارد


خوابیم حقیقت بخدا نیست به جز این / ما غائب و او منتظر آمدن ماست


دهه فرخنده مهدویه و میلاد نور بر منتظران ظهور مبارکباد.


او منتظر ماست که ما بر گردیم / ماییم که در غیبت کبری ماندیم


هر کجا سلطان بود دورش سپاه و لشکر است / پس چرا سلطان خوبان بی سپاه و لشکر است
با خبر باشید ای چشم انتظاران ظهور / بهترین سلطان عالم از همه تنهاتر است


کسی آرام می آید نگاهش خیس عرفانست / قدمهایش پر از معنا، دلش از جنس باران است
کسی فانوس بر دستش، مثال نور می آید / امید بندگان روزی ز راه دور می آید

بقیه در ادامه مطالب....

پیک صبا دارد به لب، از شوق دیدار این سخن
بادا مبارک مقدمت، یا سیدی یابن الحسن


در تمنای نگاهت بی قرارم تا بیایی / من ظهور لحظه ها را می شمارم تا بیایی
خاک لایق نیست تا به رویش پا گذاری / در مسیرت جان فشانم، گل بکارم تا بیایی


ستاره ای بدرخشید و ماه مجلس شد / تمام هستی زهرا نسیب نرجس شد
*میلاد نور مبارک*


سلام آقا ! شبتان مهتابی ، روز میلاد شما در پیش است ، عرض تبریک آقا ، و کمی بی تابی ، چشم عالم به دقایق نگران خواهد شد ، کوچه ها منتظرند ، دشتها حوصله ی سبزه ندارند دگر ، پس چرا دیر آقا ، ای نفسها به فدای کف نعلین شما ، اندکی تند قدم بردارید ...


یادتان باشد اگر تنگی دل غوغا کرد / مهدی فاطمه را یاد کنید او تنهاست


در غيبت تو اگر مرا دار زنند / بر چوبه ي دار، منتظرت خواهم ماند
يا صاحب الزمان


عزيز دل! تو چگونه آشكاري كه دست ديدار هيچ چشمي به قامت بلند تو نمي رسد و چگونه پنهاني كه همه ي وجود خبر از حضور تو ميدهد؟!


هر چند من محبم و مي خوانم از شما / فهميده ام كه هيچ نمي دانم از شما
مي ترسم از رسيدن آن جمعه اي كه من / جاي سلام چهره بپوشانم از شما


سلام بر دلهايي كه در كلاس انتظار، يك جمعه هم غيبت نكردند..


دلم به مستحبي خوش است كه جوابش واجب است : السلام عليك يا بقيةالله


ساعات عمر من همگي غرق غم گذشت / دست مرا بگير كه آب از سرم گذشت
تا كي غروب جمعه ببينم كه مادرم / يك گوشه بغض كرده كه اين جمعه هم گذشت


نه شرم و حيا نه عار داريم از تو / اما گله بي شمار داريم از تو
ما منتظر تو نيستيم آقا جان / تنها همه انتظار داريم از تو


صد موعظه كن ولي ز تسليم نگو / از خمس و زكات و ضرب و تقسيم نگو
آقا تو بيا ولي فقط با يك شرط / از آنچه كه ما دوست نداريم نگو


راحت همگي به راحتي تن داديم / يك مشت شعار نا معين داديم
هر هفته غروب جمعه ها، ما تنها / آموزش منتظر نشستن داديم


از جور زمانه ما شكايت داريم / اندازه كوه و صخره حاجت داريم
ما مشكلمان گراني و بيكاريست / آقا به نبودنت كه عادت داريم


دست مرا گرفتيد تا يادتان بمانم / از روي خاك برديد تا اوج آسمانم
گفتند: امام هر عصر باباي مهربان است / روز پدر مبارك باباي مهربانم
اللهم عجل لوليك الفرج


پدر جان ، باش و با بودنت باعث بودن من باش . روزت مبارک . از صمیم قلب دوستت دارم امام زمان


ای سفر کرده ی موعود بیا / که دلم در پی تو در به در است
جان نا قابل این چشم به راه / برگ سبزی به تو، روز پدر است


وقتي ولادت اميرالمومنين (ع) فرا ميرسه همه ميرن ديدن باباهاشون...
آقاي گلم منم دل دارم، باباي واقعي من تويي، پس كي بيام جمالت رو ببينم؟!


ميدونم كه هستي..!
اما هميشه از جمكران كه برمي گردم دلم مي خواد روي در بنويسم : «آمديم ... نبوديد ... رفتيم»


مولا نمي گويم كه جهان پر از ننگ شده/فقط دل نالايقم براي خودت تنگ شده
همه گويند كه ظهورتان نزديك است/ولي انگار پاي ثانيه ها هم لنگ شده


من از اشكي كه ميريزد ز چشم يار ميترسم/از آن روزيكه اربابم شود بيمار ميترسم
رها كن صحبت يعقوب و دوري و غم فرزند/من از گرداندن يوسف سر بازار مي ترسم
همه گويند اين جمعه بيا اما درنگي كن/از اينكه باز عاشورا شود تكرار مي ترسم


اگر با آمدن آفتاب از خواب بيدار شويم نمازمان قضاست، پس...تا آفتاب روي مهدي«عج»طلوع نكرده از خواب غفلت بيدار شويم


يعقوب ترين چشم جهان قسمت ما باد / چون يوسف گم گشته ما يوسف زهراست


در قاب عمرم انتظاري کهنه مي رقصيد / تصويرهاي تازه بر اين قاب پاشيدم
امشب تمام آنچه مي بايست، من کردم / بايد بيايي! کوچه ها را آب پاشيدم


هيچ داري از دل مهدي خبر / گريه هاي هر شبش را تا سحر
از پس پرده نمي آيد برون / دوستانش اندك و دشمن فزون
گرچه از يمن وجودش زنده ايم / قلب او را بارها سوزانده ايم
دست مهدي بسته از رفتار ماست / قفل زندانش همين كردار ماست
ما عبيد و عبد دنيا گشته ايم / غافل از مهدي زهرا گشته ايم


به اميد روزي كه تمام پيامك هاي جهان اين باشد : مهدي فاطمه آمد..


آقا بیا به خاطر باران ظهور کن
ما را از این هوای سراسیمه دور کن
وقتی برای بدرقه عشق می‌روی
از کوچه‌های خسته ما هم عبور کن


هنوزم انتظار و انتظار است هنوزم دل به سينه بي­قرار است
هنوزم خواب مي­بينم به شب­ها همان مردى كه بر اسبى سوار است
همان مردى كه آيد جمعه روزى و اين پايان خوب انتظار است


الا ای میوۀ قلب پیمبر / فروغ دیدۀ ساقی کوثر
تو گر آیی شود خوشحال و مسرور / دل غمدیدۀ زهرای اطهر


بارالها صاحب عصر و زمان کي خواهد آمد
آنکه بنمايد جهان امن و امان کي خواهد آمد
پهلوي زهرا و قلب همسر او را شکستند
آنکه گيرد انتقام از ظالمان کي خواهد آمد


چرا شب غم ما را سحر نمي آيد
چرا ز يوسف زهرا خبر نمي آيد
عزيز فاطمه! يکدم بيا به محفل ما
مگر به مجلس مادر، پسر نمي آيد


الا طليعه ي کوثر سفر بس است بيا
غروب غربت مادر سفر بس است بيا
بيا که چشم به راهت نشسته خاک بقيع
به جان فاطمه ديگر سفر بس است بيا


این روزها که یاس علی، قد خمیده است
دل، بیشتر برای ظهورت تپیده است
فضه توان یاری مجروح را نداشت
آقا! گمان کنم که زمانش رسیده است...